Waarom heb je jouw werk als sociaalpedagogisch werker verruild voor de fietsenzaak?
‘Schrik niet, maar ik heb dat werk meer dan 25 jaar gedaan! Ik was jong toen ik het mbo afrondde. Sindsdien werkte ik met mensen met een verstandelijke handicap of jongeren met bijvoorbeeld autisme. Het werd tijd voor iets anders. Al wist ik nog niet wat.’
En toen?
‘Ja, toen ik eenmaal de beslissing had genomen ging het snel. Ik had net mijn baan opgezegd en liep langs de winkel waar ik altijd mijn fietsen liet maken – ik fiets héél graag op mijn racefiets en mountainbike. Daar zag ik een briefje hangen. Ze zochten een verkoopmedewerker. Dus ik vroeg, eigenlijk meer voor de grap: “Daar moet je zeker ervaring voor hebben?” De jongens zeiden dat ik gewoon even met de manager moest praten. Een brief en een week later nam ze me aan.’
Hoe ging het gesprek met de manager?
‘Ze vond het interessant dat ik uit de zorg kwam en dus meer een mensenmens ben. Ik kreeg een folder mee van de fietsen die we verkopen en moest de bedrijfsleider tijdens een rollenspel een fiets verkopen. Dat ging eigenlijk best goed, haha.’
Wat heb je geleerd?
‘Specificaties zijn belangrijk. Ik dacht nooit na over de versnellingen van een fiets bijvoorbeeld. Hoe belangrijk is het dat een fiets 3, 7 of 8 versnellingen telt? Maar voor een klant is alles belangrijk. Daarom zijn de verkoperstrainingen, eens per jaar, ook goed om te volgen.’
Hoe was het om je eerste fiets te verkopen?
‘Spannend én leuk. Meteen op mijn eerste dag verkocht ik mijn eerste fiets, haha. Dat was heel fijn. Ik moet je eerlijk zeggen: ik vond mijn vorige werk zwaar, maar dit is ook best pittig. Zeker in het begin; je moet aan zoveel dingen denken. Nu kan ik alles verkopen. Van mountainbikes tot de meeste elektrische fietsen.’
Is het belangrijk om op de hoogte te blijven van ontwikkelingen?
‘Techniek staat nooit stil – wat stiekem ook wel vervelend is. Ken je net alle specificaties van een fiets uit je hoofd, komt er een nieuw model uit en moet je weer briefings doornemen… Maar goed, ik leer elke dag iets. Dat vind ik mooi. En het wordt wel makkelijker, want je leert natuurlijk steeds meer van fietsen. Je rolt erin.’
Kun je makkelijk meekomen met je collega’s?
‘Gelukkig wel, maar ik merk wel dat dit een heel andere branche is. Er zijn veel meer mannen werkzaam bijvoorbeeld – zeker in de werkplaats. De toon is anders dan in de zorg. Soms is dat leuk, soms is het net iets lomper. Dan denk ik: kom op jongens, laten we een beetje aardig voor elkaar blijven.’
Dus jij blijft in de mobiliteitsbranche plakken?
‘Ik heb geen seconde spijt gehad van mijn overstap! Het is veel veelzijdiger dan de meeste mensen denken. Je moet niet alleen een ‘Cortina’ verkopen, maar ook luisteren naar wensen, meedenken, kleding en helmen aanbieden, een gezellig praatje maken en soms een verzekering afsluiten. Het is zo mooi als je mensen blij kunt maken. Goed luisteren naar iemands verhaal én dan een fiets verkopen. Dat is toch een prachtige combinatie? Ik ben altijd blij als een klant tevreden de deur uitloopt… of fietst.’
Wat is het grootste voordeel van je nieuwe werk?
‘Mijn vorige werk nam ik elke dag mee naar huis. Ik kreeg daar veel stress van. Nu gaat alleen mijn fiets mee, haha. Ik stap aan het einde van de werkdag op mijn speed pedelec, fiets met 45 kilometer per uur naar huis en plof lekker op de bank.’
Naam Esther Cramer
Leeftijd 45
Bedrijf Scholten Fietsgoed in Zwolle
Functie Verkoopmedewerker